ChatEIC

ChatEIC is een EIC Accelerator-assistent die kan adviseren bij het schrijven van voorstellen, actuele trends kan bespreken en inzichtelijke artikelen kan maken over uiteenlopende onderwerpen.

De willekeur in de evaluatie van EIC Accelerator: frustratie en gebrek aan verantwoordelijkheid

door

Inleiding: De onvoorspelbaarheid van het evaluatieproces van EIC Accelerator Het evaluatieproces van het European Innovation Council (EIC) Accelerator-programma, vooral in de stappen 1 en 2, is beladen met onvoorspelbaarheid en een gevoel van willekeur, wat leidt tot frustratie onder de aanvragers. Het gebrek aan duidelijke gevolgen voor beoordelaars die inconsistente, onjuiste of ongeïnformeerde beoordelingen geven, verergert dit probleem. De “geluksfactor” bij projectselectie Aanvragers hebben voorbeelden gemeld waarin opnieuw ingediende voorstellen met minimale of geen wijzigingen succesvol waren, waardoor de geloofwaardigheid van het proces werd ondermijnd. Deze willekeur, ook wel de ‘geluksfactor’ genoemd, is een belangrijke bepalende factor bij de selectie van voorstellen van hoge kwaliteit. Deze inconsistentie wordt verder benadrukt door gevallen waarin bedrijven worden afgewezen omdat ze een bepaald bedrag aan financiering hebben opgehaald, terwijl andere worden geselecteerd ondanks dat ze aanzienlijk meer hebben opgehaald. Gebrek aan verantwoordelijkheid en inconsistente feedback Het EIC Accelerator-programma mist een mechanisme om beoordelaars verantwoordelijk te houden voor de consistentie van hun beoordelingen. Afgewezen aanvragers zijn over het algemeen niet gemotiveerd om hun afwijzingen bekend te maken, wat leidt tot een gebrek aan transparantie in het beoordelingsproces. Deze situatie zorgt ervoor dat professionele adviseurs en schrijvers de voornaamste verzamelaars zijn van casestudies waarin deze inconsistenties gedetailleerd worden beschreven. Herindiening van voorstel: een getuigenis van willekeur Historisch gezien vereisten veel projecten meerdere indieningen (3 tot 5 pogingen) voordat ze werden gefinancierd, wat erop wijst dat het evaluatieproces te willekeurig is om consistente en wenselijke resultaten op te leveren. Ondanks verbeteringen in de feedback van beoordelaars na 2020 blijft de willekeur een groot probleem. Potentiële oplossingen om de aansprakelijkheid van beoordelaars en juryleden te verminderen: het implementeren van een systeem waarbij beoordelaars en juryleden worden beoordeeld op basis van hun nauwkeurigheid bij het nemen van beslissingen, zou een aantal van deze problemen kunnen verzachten. Er zou bijvoorbeeld een 'strike'-systeem kunnen worden ingevoerd voor beoordelaars die projecten onjuist beoordelen, waarbij stakingen kunnen worden toegekend wegens inconsistente beoordeling in vergelijking met latere fasen. Verbeterde communicatie en consistentie: Verbeterde communicatie tussen de externe beoordelaars van stap 1 en 2 en de juryleden van stap 3, die verschillende achtergronden en financieringscriteria hebben, zou kunnen helpen. Het garanderen van consistentie in de afwijzingsredenen in alle evaluatiestappen zou ook de willekeur verminderen. Het publiceren van gedetailleerde evaluatiecriteria en resultaten: Een transparantere communicatie van evaluatiecriteria en gedetailleerde, geanonimiseerde resultaten van evaluaties kunnen aanvragers duidelijkere verwachtingen geven en het verrassingselement in beslissingen verminderen. Conclusie: De willekeur aanpakken voor betere resultaten De willekeur in het evaluatieproces van de EIC Accelerator vormt een aanzienlijke uitdaging die moet worden aangepakt. Het introduceren van verantwoordingsmaatregelen voor beoordelaars en het garanderen van consistentie en transparantie in het evaluatieproces zijn cruciale stappen om van EIC Accelerator een eerlijkere en betrouwbaardere financieringsmogelijkheid voor Europese innovatoren te maken.

Het misleidende comfort van het passeren van stap 1 in de EIC Accelerator: bereid je voor op de ontberingen van stap 2

door

Inleiding: Stap 1 van de EIC Accelerator en de implicaties ervan begrijpen Voor veel startups en MKB-bedrijven kan het behalen van stap 1 van het aanvraagproces voor de European Innovation Council (EIC) Accelerator een moment van belangrijke prestatie zijn. Dit aanvankelijke succes kan echter misleidend blijken naarmate aanvragers doorstromen naar de veeleisendere stap 2. De overgang van stap 1 naar stap 2 brengt een verschuiving met zich mee van een beknopte presentatie van het bedrijfsplan naar een gedetailleerde en grondige analyse, wat de beoordelaars aanzienlijk kan veranderen. 'percepties van het project. Stap 1: De bedrieglijke eenvoud Stap 1 van de EIC Accelerator is bedoeld om de belangstelling van de beoordelaars te wekken met een korte versie van het bedrijfsplan. Het ontbreekt aan gedetailleerde informatie over financiën, werkpakketten en andere kritische aspecten van het innovatieproject. Het pitchdeck in deze stap wordt samengevat tot een document met 10 dia's, dat niet wordt gepresenteerd maar door de beoordelaars wordt gelezen. De drempel voor succes in stap 1 is relatief laag, aangezien slechts 2 van de 4 (3 van de 4 sinds 2024) beoordelaars op afstand een gunstige beoordeling hoeven te geven voordat een aanvrager door kan gaan naar stap 2. De Reality Check van Stap 2 Stap 2 staat in schril contrast met het voortraject. Het vereist een uitgebreid businessplan, dat vrijwel volledig uit tekst bestaat, met minimale visuele gegevens. Aanvragers moeten gedetailleerde antwoorden geven op talrijke vragen over de waardeketen, productbeschrijvingen, technische achtergronden, marktanalyses en commerciële strategieën. Deze fase is aanzienlijk selectiever en arbeidsintensiever en vereist een niveau van detail en diepgang dat niet vereist is in stap 1. Het risico van verkeerde interpretatie Het gemak waarmee u stap 1 doorstaat, kan ertoe leiden dat aanvragers hun kansen op succes in de daaropvolgende fasen overschatten. Deze misvatting komt voort uit de fundamentele verschillen in de diepte en het soort informatie dat in elke fase vereist is. Terwijl stap 1 zich richt op het wekken van de belangstelling van de beoordelaars met een breed overzicht, onderzoekt stap 2 de fijnere details van het project. De verschuiving in verwachtingen tussen deze fasen kan resulteren in een drastische herevaluatie van de levensvatbaarheid en het potentieel van het project. Voorbereiding op stap 2 Om deze transitie effectief te kunnen doorlopen, moeten aanvragers: anticiperen op meer toezicht: begrijpen dat de beoordelaars in stap 2 dieper ingaan op de specifieke kenmerken van het project, en zich dienovereenkomstig voorbereiden. Verbeter details en duidelijkheid: Zorg ervoor dat het bedrijfsplan voor stap 2 alomvattend is en alle potentiële vragen en zorgen in detail behandelt. Zoek professionele hulp: Overweeg om professionals te raadplegen die ervaring hebben met EIC-toepassingen om de aanvraag voor stap 2 te verfijnen. Blijf realistisch: behoud realistische verwachtingen over de kansen op succes, zelfs na een positief resultaat in stap 1. Conclusie: Navigeer met voorzichtigheid door de EIC Accelerator. Succesvol slagen Stap 1 van de EIC Accelerator is een belangrijke mijlpaal, maar aanvragers moeten op hun hoede zijn voor de uitdagingen die in stap 2 te wachten staan. Het begrijpen van de toegenomen eisen en het zorgvuldig voorbereiden van het gedetailleerde onderzoek van stap 2 is cruciaal voor het behouden van het momentum dat in de beginfase is verworven.

EIC Accelerator-training benutten: een kosteneffectieve strategie voor interne applicatievoorbereiding

door

Het omarmen van interne expertise voor EIC Accelerator-toepassingen In de zoektocht naar het veiligstellen van EIC Accelerator-financiering worden startups en kleine en middelgrote ondernemingen (MKB) vaak geconfronteerd met een enorme uitdaging: het ontwikkelen van een overtuigende applicatie die voldoet aan de strenge criteria van de European Innovation Council (EIC). Het ingewikkelde en veeleisende proces omvat doorgaans het navigeren door complexe sjablonen voor subsidievoorstellen, het ontwikkelen van een robuust businessplan en het overtuigend presenteren van de Unique Selling Points (USP's) van de innovatie. Gezien de complexiteit die daarmee gepaard gaat, wenden veel bedrijven zich tot externe consultants, professionele subsidieschrijvers of freelancers, wat aanzienlijke kosten met zich meebrengt. Er is echter een kosteneffectief alternatief: EIC Accelerator-trainingsprogramma's die zijn ontworpen om bedrijven in staat te stellen applicaties intern voor te bereiden. Deze trainingsprogramma's zijn een zegen voor bedrijven die de initiële kosten voor het sollicitatieproces willen verlagen en tegelijkertijd interne expertise willen opbouwen. De voordelen van EIC Accelerator-trainingsprogramma's Kosteneffectief: trainingsprogramma's bieden een economischere oplossing vergeleken met het inhuren van externe consultants. Ze elimineren hoge advieskosten, waardoor bedrijven middelen efficiënter kunnen toewijzen. Interne expertise opbouwen: Door interne teams op te leiden, ontwikkelen bedrijven een reeks duurzame vaardigheden die kunnen worden ingezet voor toekomstige aanvragen en andere subsidiemogelijkheden. Aanpak op maat: De interne voorbereiding zorgt ervoor dat de applicatie daadwerkelijk de visie en innovatie van het bedrijf weerspiegelt, waardoor een persoonlijk tintje wordt geboden dat externe consultants misschien niet kunnen opvangen. Verbeterd begrip van de EIC-criteria: Trainingsprogramma's ontrafelen de verwachtingen en evaluatiecriteria van de EIC, waardoor bedrijven hun toepassingen effectiever kunnen afstemmen. Controle over het proces: Interne voorbereiding zorgt voor meer controle over de tijdlijn en inhoud van de aanvraag, waardoor aanpassingen en verfijningen indien nodig mogelijk zijn. Een effectieve trainingsstrategie implementeren Het juiste trainingsprogramma selecteren: Kies een programma dat alle aspecten van het EIC Accelerator-aanvraagproces omvat, inclusief het schrijven van voorstellen, financiële planning en pitchvoorbereiding. Toegewijd team voor sollicitatievoorbereiding: wijs een team binnen de organisatie toe om training te volgen en het sollicitatieproces te leiden. Continu leren en aanpassen: Moedig het team aan om op de hoogte te blijven van EIC-updates en -wijzigingen, zodat de applicatie in lijn blijft met de nieuwste criteria. Gebruik maken van EIC-bronnen: Maak gebruik van de door de EIC ter beschikking gestelde bronnen, zoals officiële sjablonen, richtlijnen en casestudy's, om de training aan te vullen. Praktische toepassing van training: Pas de tijdens de training geleerde vaardigheden onmiddellijk toe bij de voorbereiding van de aanvraag, waardoor realtime leren en verbeteren mogelijk wordt. Conclusie EIC Accelerator-trainingsprogramma's bieden een strategisch pad voor bedrijven die hun applicaties intern willen voorbereiden. Door te investeren in training besparen bedrijven niet alleen op initiële kosten, maar bouwen ze ook waardevolle interne expertise op, waardoor hun kansen op succes in de zeer competitieve arena van EIC-financiering toenemen.

Demystificatie van de EIC Accelerator-technologiegereedheidsniveaus in de farmaceutische sector: van concept tot markt

door

TRL's in de farmaceutische ontwikkeling: een gedetailleerd overzicht Op het gebied van de farmaceutische industrie dienen Technology Readiness Levels (TRL's) als een cruciaal traject van het initiële onderzoek naar de marketing van een nieuw medicijn. Elk niveau vertegenwoordigt een belangrijke stap in de ontwikkeling van geneesmiddelen. Hieronder vindt u een gedetailleerde uitleg van elke TRL in de context van geneesmiddelen. TRL1 – Bevindingen beoordeeld: Deze eerste fase omvat het herzien van bestaand onderzoek en bevindingen, waarmee de basis wordt gelegd voor nieuwe farmaceutische ontwikkelingen. TRL2 – Onderzoeksidee: in deze fase formuleren onderzoekers een specifiek onderzoeksidee of hypothese op basis van de eerste bevindingen. TRL3 – Design Proof of Concept: Wetenschappers ontwerpen experimenten om het concept van de voorgestelde farmaceutische behandeling te bewijzen. TRL4 – Demonstreer Proof of Concept: Het proof of concept wordt gedemonstreerd door middel van initiële laboratoriumexperimenten, waardoor het onderzoeksidee wordt gevalideerd. TRL5 – Pilot Drug Produced: Er wordt een pilotversie van het medicijn geproduceerd, meestal in kleine hoeveelheden, voor voorlopige tests. TRL6 – Fase 1 klinische onderzoeken: Het medicijn gaat fase 1 klinische onderzoeken in, waar het wordt getest op een kleine groep mensen om de veiligheid ervan te evalueren, een veilig doseringsbereik te bepalen en bijwerkingen te identificeren. TRL7 – Fase 2 klinische onderzoeken: In fase 2-onderzoeken wordt het medicijn aan een grotere groep mensen gegeven om te zien of het effectief is en om de veiligheid ervan verder te evalueren. TRL8 – Registratie van nieuwe geneesmiddelen: Na succesvolle klinische onderzoeken doorloopt het medicijn het registratieproces, waar het grondig wordt beoordeeld en goedgekeurd door regelgevende instanties voor marktintroductie. TRL9 – Geneesmiddel gedistribueerd en op de markt gebracht: de laatste fase waarin het medicijn volledig wordt goedgekeurd, op grote schaal wordt vervaardigd, gedistribueerd en op de markt wordt gebracht voor het publiek. Farmaceutische TRL's De voortgang van farmaceutische producten van TRL1 naar TRL9 is een complexe reis van theoretisch onderzoek naar een verkoopbaar medicijn.

Inzicht in de EIC Accelerator-technologiegereedheidsniveaus in MedTech-hardwareproducten

door

TRL's doorkruisen in de ontwikkeling van MedTech: een stapsgewijze reis De reis van MedTech-hardwareproducten, vanaf het ontwerp tot de beschikbaarheid op de markt, wordt nauwgezet in kaart gebracht via Technology Readiness Levels (TRL's). Elk niveau betekent een cruciale fase in de ontwikkeling van medische hulpmiddelen, waarbij de veiligheid, werkzaamheid en marktgereedheid worden gewaarborgd. Hier volgt een gedetailleerde verkenning van elke TRL in de context van MedTech-hardwareproducten. TRL1 – Basiseigenschappen definiëren: Het traject begint met het definiëren van de basiseigenschappen en mogelijkheden van het voorgestelde medische hulpmiddel. Deze fase omvat het conceptualiseren van wat het apparaat zal doen en de onderliggende technologie ervan. TRL2 – Analytisch onderzoek: Onderzoekers voeren analytische onderzoeken uit om te begrijpen hoe het geconceptualiseerde apparaat zal werken. Dit omvat theoretische analyse en ontwerpstudies. TRL3 – Proof of Concept: In deze fase wordt een proof of concept ontwikkeld. Dit omvat het maken van initiële modellen of simulaties om de haalbaarheid van het apparaat aan te tonen. TRL4 – Pre-prototype: De ontwikkeling gaat verder met het creëren van een pre-prototype van het apparaat, een vroege versie die is ontworpen om het basisconcept in een niet-klinische omgeving te testen. TRL5 – Pre-prototype getest in laboratorium: Het pre-prototype ondergaat strenge tests in een laboratoriumomgeving. Deze tests zijn bedoeld om de functionaliteit van het apparaat te evalueren en gegevens te verzamelen voor verdere ontwikkeling. TRL6 – Prototype getest in relevante omgeving: een verfijnder prototype wordt ontwikkeld en getest in een omgeving die de reële omstandigheden waarin het apparaat zal worden gebruikt nauw nabootst. TRL7 – Goedgekeurd prototype: Het prototype bereikt een stadium waarin het wordt goedgekeurd voor definitieve ontwikkeling. Meestal gaat dit gepaard met het passeren van bepaalde wettelijke controles en validaties. TRL8 – Pre-seriële productie: Het apparaat gaat over op pre-seriële productie, waarbij kleine batches worden geproduceerd om ervoor te zorgen dat de productieprocessen klaar zijn voor productie op volledige schaal. TRL9 – Product op de markt: de laatste fase, waarin het MedTech-hardwareproduct volledig is ontwikkeld, vervaardigd en op de markt beschikbaar is. Het heeft alle wettelijke goedkeuringen doorstaan en is klaar voor gebruik in de gezondheidszorg. MedTech TRL's De voortgang van TRL1 naar TRL9 bij de ontwikkeling van MedTech-hardwareproducten is een methodisch en kritisch proces, dat ervoor zorgt dat medische hulpmiddelen voldoen aan de hoogste normen op het gebied van kwaliteit en veiligheid.

Inzicht in Technology Readiness Levels (TRL) in de context van de EIC Accelerator

door

TRL's begrijpen: de weg van concept naar implementatie Technology Readiness Levels (TRL's) bieden een systematisch raamwerk om de volwassenheid van een technologie te beoordelen. Deze schaal, variërend van TRL1 tot TRL9, schetst de evolutie van fundamenteel onderzoek naar een volledig operationeel systeem. Hieronder vindt u een gedetailleerd voorbeeld voor elke TRL, waarbij gebruik wordt gemaakt van een hypothetisch technologietype, zoals een nieuw zonnepanelensysteem. TRL1 – Geobserveerde basisprincipes: In deze beginfase wordt fundamenteel wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd, waarbij de nadruk ligt op het observeren van de principes die ten grondslag zouden kunnen liggen aan de nieuwe technologie. Bijvoorbeeld het ontdekken van een nieuw fotovoltaïsch materiaal dat de efficiëntie van zonnepanelen mogelijk zou kunnen verhogen. TRL2 – Technologieconcept geformuleerd: Hier worden de eerste concepten voor de toepassing van het nieuwe materiaal in zonnepanelen ontwikkeld. Deze fase omvat theoretisch werk en een vroeg ontwerp, zonder enige experimentele testen. TRL3 – Experimenteel Proof of Concept: Het nieuwe materiaal wordt getest in een laboratoriumomgeving om het concept te valideren. Dit omvat kleinschalige experimenten om de efficiëntie ervan bij het omzetten van zonlicht in elektriciteit aan te tonen. TRL4 – Technologie gevalideerd in het laboratorium: De technologie ondergaat verdere ontwikkeling in het laboratorium, waarbij tests worden uitgevoerd om het concept te verfijnen en de functionaliteit ervan onder gecontroleerde omstandigheden te verbeteren. TRL5 – Technologie gevalideerd in relevante omgeving: Een prototype zonnepaneel dat gebruik maakt van het nieuwe materiaal wordt getest in een gecontroleerde, maar realistischere omgeving, zoals een gesimuleerde buitenomgeving met variërende lichtomstandigheden. TRL6 – Technologie gedemonstreerd in relevante omgeving: Het prototype wordt nu getest in een echte omgeving, zoals op het dak van een gebouw, om de prestaties ervan onder feitelijke bedrijfsomstandigheden te beoordelen. TRL7 – Demonstratie van systeemprototype in operationele omgeving: Een geavanceerder prototype, dat dicht bij het eindproduct ligt, wordt getest in een operationele omgeving. Dit omvat uitgebreide tests op duurzaamheid, efficiëntie en betrouwbaarheid onder verschillende weersomstandigheden. TRL8 – Systeem compleet en gekwalificeerd: het zonnepaneelsysteem is nu voltooid, waarbij alle componenten zijn getest, gekwalificeerd en klaar voor commerciële productie. Rigoureuze tests zorgen ervoor dat het systeem aan alle industrienormen voldoet. TRL9 – Actueel systeem bewezen in operationele omgeving: de laatste fase, waarin het zonnepanelensysteem volledig operationeel is en op de markt wordt ingezet. Het is bewezen dat het betrouwbaar en efficiënt werkt in verschillende praktijkomgevingen, zoals woongebouwen, commerciële panden en zonneparken. TRL's De reis van de technologie van TRL1 naar TRL9 kan worden gevisualiseerd als een voortgang van fundamenteel onderzoek naar praktische, praktijkgerichte toepassingen.

De ongelijkheid in EIC Accelerator-evaluatie: externe beoordelaars versus juryleden

door

Het evaluatieproces van EIC Accelerator: een verschuiving van de focus over de stappen heen Het European Innovation Council (EIC) Accelerator-programma maakt gebruik van een aparte aanpak voor het evalueren van applicaties in verschillende stappen van het proces. Deze aanpak heeft een aanzienlijke impact op de consistentie en voorspelbaarheid van de evaluaties, wat uitdagingen voor aanvragers met zich meebrengt. Stappen 1 en 2: Duizenden externe evaluatoren: De eerste twee stappen van het EIC Accelerator-proces omvatten het gebruik van een groot aantal externe evaluatoren. Deze beoordelaars zijn belast met het verwerken van het grote aantal aanvragen, waarbij de nadruk ligt op het doorlichten van de technologische aspecten van de projecten. Deze fase is bedoeld om goede technologieën en levensvatbare projecten te identificeren. Stap 3: Een select klein aantal juryleden: Bij de laatste stap wordt daarentegen een kleine groep commercieel georiënteerde juryleden gebruikt. Deze leden zijn verantwoordelijk voor het nemen van de uiteindelijke financieringsbeslissingen, idealiter gebaseerd op het zakelijke potentieel van de projecten. De bedoeling is om de beste business cases te selecteren, waardoor het succes van het programma op de lange termijn wordt gegarandeerd. Uitdagingen die uit deze aanpak voortkomen Verhoogde willekeur in de uiteindelijke selectie: Het kleinere aantal juryleden in stap 3, gecombineerd met hun commerciële focus, introduceert een hogere mate van willekeur in het selectieproces. Deze willekeur wordt nog verergerd door het onvermogen van de aanvragers om de opmerkingen van de juryleden rechtstreeks te weerleggen of erop te reageren. Gebrek aan consistentie tussen de stappen: De verschuiving van de focus van technologische levensvatbaarheid in de eerste twee stappen naar commercieel potentieel in de laatste stap kan tot grillige evaluaties leiden. Projecten die de technologische controle van de externe beoordelaars doorstaan, kunnen moeite hebben met de commerciële oriëntatie van de juryleden. Invloed van interpersoonlijke vaardigheden in stap 3: De fase van het laatste sollicitatiegesprek is sterk afhankelijk van de presentatie en interpersoonlijke vaardigheden van de sollicitanten, factoren waarop u zich moeilijk kunt voorbereiden binnen het korte tijdsbestek tussen de stappen. Deze afhankelijkheid kan de intrinsieke verdiensten van het project overschaduwen, wat bijdraagt ​​aan de onvoorspelbaarheid van het proces. Conclusie Het evaluatieproces van EIC Accelerator vormt een unieke uitdaging voor aanvragers vanwege de ongelijkheid tussen de beginfase, waarbij gebruik wordt gemaakt van een groot aantal externe beoordelaars die zich richten op technologie, en de laatste fase, die afhankelijk is van een kleine jury met een commerciële focus. Deze ongelijkheid kan resulteren in inconsistente evaluaties en verhoogde willekeur, vooral in de laatste besluitvormingsfase. Voor aanvragers betekent dit dat ze door een proces moeten navigeren waarbij de criteria voor succes van de ene fase naar de andere aanzienlijk kunnen verschuiven.

De verwarring onder EIC Accelerator-aanvragers: uitdagingen op het gebied van communicatie en evaluatie

door

Inconsistenties in de communicatie en evaluatie van EIC Accelerator Het European Innovation Council (EIC) Accelerator-programma, een belangrijk financieringsmechanisme voor innovatieve startups en MKB-bedrijven, staat voor aanzienlijke uitdagingen bij het transparant communiceren van de doelstellingen en verwachtingen ervan aan aanvragers. Deze situatie draagt ​​bij aan verwarring en onzekerheid onder degenen die financiering zoeken. Communicatielacunes en politieke agenda's: De EIC heeft historisch gezien moeite gehad met het duidelijk formuleren van zijn doelstellingen voor het Accelerator-programma. De aard van publieke instellingen, vaak gedreven door politieke agenda’s, maakt dit nog ingewikkelder. Hoewel de EIC de nadruk legt op het financieren van ontwrichtende innovaties die door de particuliere markt over het hoofd worden gezien, erkent zij minder openlijk de neiging om investeringen met een laag risico te bevoordelen. Deze tweedeling komt duidelijk naar voren in gevallen waarin de EIC financiering heeft verleend aan bedrijven die enkele dagen daarvoor al substantiële particuliere investeringen hadden binnengehaald. Dergelijke gemengde berichten creëren onzekerheid over de werkelijke criteria voor financieringsbeslissingen. Onvoorspelbare evaluatieresultaten: Het evaluatieproces van de EIC Accelerator wordt gekenmerkt door onvoorspelbaarheid en willekeur. Er zijn gevallen geweest waarin eerder afgewezen voorstellen bij herindiening met minimale of geen wijzigingen werden aanvaard. Deze inconsistentie roept vragen op over de geloofwaardigheid van het evaluatieproces en introduceert een ‘gelukfactor’ bij de projectselectie. Bovendien is de feedback van beoordelaars vaak onvoldoende geweest om afgewezen voorstellen in de richting van verbetering te leiden. Bovendien heeft het gemengde begrip van de technische aspecten van het jurypanel geleid tot verdere verwarring en teleurstelling onder de aanvragers. De impact op de overschatting van de kansen van aanvragers: Bij gebrek aan duidelijke en consistente communicatie van de EIC kunnen aanvragers hun kansen op succes overschatten. Dit leidt tot verkeerd op elkaar afgestemde verwachtingen en mogelijk verspilde inspanningen. Behoefte aan transparantere richtlijnen: Om verwarring te verminderen zou de EIC explicietere en gedetailleerdere richtlijnen moeten bieden over afwijzingsredenen, vooral tijdens de interviewfase. Als dergelijke duidelijkheid wordt geboden, kunnen aanvragers hun voorstellen beter afstemmen op de verwachtingen van de EIC. Vermindering van willekeur bij selectie: Het vaststellen van consistentere en transparantere criteria voor selectie en afwijzing kan de waargenomen willekeur in het evaluatieproces helpen verminderen. Dit zou de geloofwaardigheid van het programma vergroten en betrouwbaardere begeleiding voor aanvragers bieden. Conclusie De uitdagingen van het EIC Accelerator-programma op het gebied van communicatie en evaluatie dragen aanzienlijk bij aan de verwarring die aanvragers ervaren. Om deze kwesties aan te pakken moet de EIC voorrang geven aan helder, pragmatisch advies boven politieke communicatie, gedetailleerde feedback geven op afwijzingen en consistente evaluatiecriteria vaststellen. Dergelijke stappen zouden aanvragers enorm helpen bij het begrijpen van hun realistische kansen en wat het onderscheid maakt tussen goedkeuring en afwijzing in het financieringsproces.

Het ecosysteem van EIC Accelerator: een op consultancy gericht raamwerk

door

Dominantie van consultancy in het EIC Accelerator-proces Het European Innovation Council (EIC) Accelerator-programma, ontworpen om innovatieve startups en MKB-bedrijven te ondersteunen, lijkt onbedoeld een ecosysteem te hebben bevorderd waarin adviesbureaus een centralere rol spelen dan de aanvragers zelf. Deze situatie komt voort uit een combinatie van de complexiteit van het programma en de communicatiestrategieën van de EIC. Complexiteit en onduidelijkheid leiden tot afhankelijkheid van consultancy: ruim 70% van de respondenten in de enquête gaf aan dat ze een consultant hadden ingehuurd om hun EIC Accelerator-applicatie voor te bereiden. Dit hoge percentage weerspiegelt de complexiteit en het obscure karakter van het programma, wat voor veel aanvragers overweldigend kan zijn. De officiële EIC-communicatie, vaak gericht op promotiemateriaal, laat potentiële aanvragers met meer vragen dan antwoorden achter, waardoor ze externe deskundige hulp zoeken. Communicatie-uitdagingen van de EIC: De EIC heeft moeite om effectief te communiceren wat de Accelerator wil en wat aanvragers mogen verwachten. Deze moeilijkheid is waarschijnlijk een gevolg van de neiging van publieke instellingen om prioriteit te geven aan politieke agenda's en communicatie boven pragmatisch advies. Er zit een tweedeling in de boodschap van de EIC: het bevorderen van financiering voor disruptieve innovaties en tegelijkertijd het bevorderen van investeringen met een laag risico. Deze tegenstrijdige communicatie vergroot de afhankelijkheid van Nationale Contactpunten (NCP’s) en adviesbureaus voor duidelijkere begeleiding. De impact op aanvragers Het huidige ecosysteem zet individuele aanvragers in het nadeel, vooral degenen die niet over de middelen beschikken om consultants in te huren. Deze afhankelijkheid van adviesbureaus kan leiden tot een vertekend beeld van het sollicitatieproces, waarbij veel aanvragers hun kansen overschatten op basis van de richtlijnen van de EIC. Het werpt ook een barrière op voor degenen die zich geen advieskosten kunnen veroorloven, waardoor innovatieve projecten die niet over de middelen voor professionele begeleiding beschikken mogelijk buitenspel worden gezet. Aanbevelingen voor een meer evenwichtige aanpak Verbeterde transparantie en directe communicatie: De EIC zou zijn directe communicatie met potentiële aanvragers kunnen verbeteren, door helder, pragmatisch advies en realistische verwachtingen over het aanvraagproces te verstrekken. Toegankelijke bronnen voor alle aanvragers: Het ontwikkelen van bronnen en hulpmiddelen die het aanvraagproces ophelderen, kan de overmatige afhankelijkheid van adviesbureaus helpen verminderen. Hierbij kunt u denken aan gedetailleerde richtlijnen, voorbeelden van succesvolle aanvragen en uitgebreide feedback op afgewezen aanvragen. Grotere steun voor onafhankelijke aanvragers: De EIC zou kunnen overwegen ondersteuningsmechanismen op te zetten voor aanvragers die ervoor kiezen om zelfstandig door het proces te navigeren. Deze ondersteuning kan de vorm aannemen van workshops, webinars of directe consultatiesessies. Conclusie Hoewel adviesbureaus een cruciale rol spelen bij het begeleiden van aanvragers door het complexe proces van EIC Accelerator, lijkt het huidige ecosysteem degenen te bevoordelen die zich dergelijke diensten kunnen veroorloven. Een evenwichtiger aanpak, met verbeterde directe communicatie en steun van de EIC, zou het speelveld gelijk kunnen maken en ervoor kunnen zorgen dat alle innovatieve ideeën, ongeacht de steun daarvoor, een eerlijke kans op succes hebben.

Navigeren door het EIC Accelerator-aanvraagproces: inzicht in de uitdagingen van het halen van deadlines

door

Het driestapstoepassingstraject van de EIC Accelerator Het blended financing-programma van de European Innovation Council (EIC) Accelerator, een cruciaal initiatief voor startups en kleine en middelgrote ondernemingen (MKB) die op zoek zijn naar financiering, onderging aanzienlijke veranderingen in 2021. Deze veranderingen introduceerden een gestructureerd, driestaps-programma aanvraagproces, elk met zijn eigen specifieke vereisten en tijdlijnen. Het begrijpen van deze stappen is van cruciaal belang voor aanvragers om hun aanvragen effectief te plannen en uit te voeren. Stap 1 – Korte aanvraag: Deze eerste fase omvat een mini-voorstel, inclusief een schriftelijke subsidieaanvraag, een videopitch en een pitchdeck. Opmerkelijk is dat stap 1 in minder dan 30 dagen kan worden voorbereid en op elk moment kan worden ingediend, omdat er geen vaste deadline is. Dankzij deze flexibiliteit kunnen aanvragers aan het proces beginnen wanneer zij zich het meest voorbereid voelen. Stap 2 – Volledige toepassing: Deze fase vormt een grotere uitdaging. Het vereist een gedetailleerde aanvraag en kan pas worden ingediend zodra stap 1 is goedgekeurd en de EIC een vaste deadline heeft aangekondigd. Historisch gezien waren er in 2021 twee van dergelijke deadlines: in juni en oktober. De voorbereiding op stap 2 is een aanzienlijke onderneming, met een aanbevolen voorbereidingstijd van minimaal 60 dagen. Stap 3 – Persoonlijk interview: De laatste hindernis, stap 3, omvat een persoonlijk interview met behulp van het pitchdeck uit stap 2. Deze stap is alleen beschikbaar voor projecten die zijn goedgekeurd in stap 2. De interviewdata zijn vastgelegd kort na de evaluaties van stap 2, en aanvragers hebben doorgaans ongeveer 14 dagen de tijd om zich op deze fase voor te bereiden. De uitdaging van planning en tijdmanagement Voor nieuwe aanvragers kan het begrijpen en beheren van dit driestappenproces lastig zijn. Het flexibele karakter van de inzending van Stap 1 staat in schril contrast met het rigide en veeleisende karakter van Stap 2. De voorbereidingstijden, hoewel schijnbaar ruim, kunnen een uitdaging zijn, vooral voor startups en MKB-bedrijven die niet bekend zijn met de fijne kneepjes van het proces. Stap 1: Hoewel de voorbereiding op stap 1 relatief minder tijdrovend is, betekent het ontbreken van een vaste deadline dat aanvragers hun indieningstijdstip zelf moeten regelen. Deze fase vereist strategische planning om de gereedheid voor de volgende, veeleisendere stappen te garanderen. Stap 2: De sprong van stap 1 naar stap 2 is aanzienlijk. De minimale voorbereidingstijd van 60 dagen voor stap 2, na de goedkeuring van stap 1, vereist dat aanvragers snel overstappen van een korte aanvraag naar een gedetailleerd, alomvattend voorstel. Deze overgang kan overweldigend zijn, vooral voor nieuwe aanvragers die niet bekend zijn met de diepgang en details die de EIC verwacht. Stap 3: De laatste stap, hoewel korter in voorbereidingstijd, is cruciaal en kan intens zijn. Aanvragers moeten bereid zijn om snel de overstap te maken van het indienen van hun volledige aanvraag in stap 2 naar de voorbereiding op een diepte-interview. Conclusie Het navigeren door het aanvraagproces van de EIC Accelerator vereist een zorgvuldige planning, besef van deadlines en inzicht in de inspanningen die in elke fase nodig zijn. Bijzonder uitdagend is de overgang van de korte, flexibele stap 1 naar de intensieve en deadlinegestuurde stap 2. Nieuwe aanvragers moeten dit proces met toewijding en grondige voorbereiding benaderen om hun kansen op succes te vergroten.

De evenwichtsoefening van de EIC Accelerator-jury: DeepTech-financiering en risicoaversie

door

De tweedeling van de stap 3-juryevaluatie van EIC Accelerator Het European Innovation Council (EIC) Accelerator-programma speelt een cruciale rol bij het stimuleren van startups en kleine en middelgrote ondernemingen (MKB), vooral in de DeepTech-sector. De laatste stap van dit financieringstraject, stap 3, waarbij een jurybeoordeling plaatsvindt, vormt echter een unieke uitdaging. Er is waargenomen dat het besluitvormingsproces van de jury schommelt tussen het zoeken naar innovatieve DeepTech-projecten en het bevoordelen van voorstellen met lagere risicoprofielen. Onvoorspelbare resultaten en technisch inzicht: De evaluaties van de Stap 3-jury waren soms onvoorspelbaar, met gevallen waarin voorstellen succesvol waren met minimale wijzigingen na een aanvankelijke afwijzing. Deze willekeur bij de selectie roept in sommige gevallen vragen op over de consistentie van het evaluatieproces en het technische begrip van de jury. Voorkeur voor commercieel succes boven risicovol DeepTech: Er is een groeiende trend in de criteria van de EIC-jury die neigen naar projecten met onmiddellijke commerciële levensvatbaarheid. DeepTech-projecten laten vanwege hun aard vaak geen winst zien gedurende langere perioden, doorgaans tot vijf jaar. De jury lijkt echter steeds terughoudender te worden bij het financieren van dergelijke risicovolle ondernemingen, ondanks dat dit een kenmerk is van het DeepTech-domein. Gevolgen voor DeepTech-bedrijven met een hoog risico De aanpak van de EIC presenteert een paradox voor DeepTech-bedrijven met een hoog risico. Hoewel de raad innovatie in deze sector wil bevorderen, kan de risicoaversie van de jury onbedoeld werkelijk baanbrekende projecten buiten spel zetten, die langere tijd nodig hebben om tot commercialisering te komen. Deze spanning tussen het bevorderen van baanbrekende innovatie en het beperken van risico's creëert een uitdagende omgeving voor risicovolle DeepTech-bedrijven die op zoek zijn naar EIC-financiering. Conclusie Het Stap 3-juryproces van EIC Accelerator is cruciaal voor financieringsbeslissingen, maar werkt toch binnen een complex samenspel van het zoeken naar innovatieve DeepTech-projecten en een voorkeur voor minder risicovolle investeringen. Dit scenario vereist een meer evenwichtige aanpak, waarbij het transformatieve potentieel van het risicovolle DeepTech niet wordt overschaduwd door een buitensporige focus op commercieel succes op de korte termijn.

Rasph - EIC Accelerator-advies
nl_NL
en_US fr_FR de_DE el it_IT es_ES pl_PL et pt_PT da_DK sv_SE fi bg_BG hr cs_CZ hu_HU lv lt_LT ro_RO sk_SK sl_SI uk he_IL tr_TR is_IS sr_RS ka_GE nb_NO nl_NL