In 2021 heeft de EIC Accelerator blended financing (voorheen SME Instrument Fase 2, subsidie en eigen vermogen) zijn eerste jaar onder het nieuwe applicatieraamwerk (lees: Aanvraagproces) afgerond. Met twee afsluitingen in 2021 (juni en oktober) presenteerde het een steile leercurve voor het midden- en kleinbedrijf (MKB), professionele schrijvers en de European Innovation Council (EIC). Er werd een nieuw online proces voor EIC Accelerator-aanvragen uitgerold en dit proces werd voortdurend verbeterd, parallel aan de eerste subsidieaanvragen, wat unieke uitdagingen opleverde voor de manier waarop de EIC en de consultants met potentiële aanvragers communiceerden. Deadlines werden verschoven, gelekte informatie was betrouwbaarder dan officiële persberichten van de EIC en het commentaar van de beoordelaars leidde tot enige controverse. Hoewel meer transparantie over het algemeen een positieve stap is, vooral voor een publieke instelling die wordt gefinancierd uit de belastingen van de burger, kan het averechts werken als het aanzienlijke inconsistenties aan het licht brengt. Dit artikel heeft tot doel een aantal van deze inconsistenties te onderzoeken. De aanvraagstappen De European Innovation Council en het Uitvoerend Agentschap van het MKB (EISMEA), de Europese Commissie (EC) en EIC hebben een nieuw aanvraagproces bedacht dat drie verschillende stappen omvat (let op: deze staan los van de fasen van 2020). Dit nieuwe proces is sterk afhankelijk van het gebruik van een online indieningsformulier en heeft de meeste PDF/Document-formaten die aanvragers vóór 2021 gebruikten uitgefaseerd. Samenvattend zijn de huidige stappen: Stap 1: Een mini-aanvraag (tekst , video, pitchdeck). Om te slagen moeten ten minste twee van de vier beoordelaars de aanvraag goedkeuren. Stap 2: Een lange aanvraag (tekst, ondersteunende documenten, pitchdeck). Tenminste 3 van de 3 beoordelaars moeten de aanvraag goedkeuren om te slagen. Stap 3: Een interview op afstand of persoonlijk. Alle juryleden moeten de aanvraag goedkeuren om te slagen. Startups moeten alle drie de stappen in de aangegeven volgorde met succes doorlopen om de EIC Accelerator-financiering te ontvangen. Elke poging tot stap, succesvol of niet, zal eveneens gedetailleerd commentaar krijgen van de beoordelaars of juryleden. Let op: Via het fast-track programma dat door de EIC wordt geïmplementeerd, kunnen sommige bedrijven bepaalde stappen overslaan als aan de respectieve voorwaarden wordt voldaan. Stap 1 Stap 1 is bedoeld om de belangstelling van de beoordelaar te wekken, zoals de EIC heeft verklaard. Het is een zeer korte versie van een businessplan en biedt geen gedetailleerde informatie over de financiën, de geplande werkpakketten of andere cruciale onderdelen van het innovatieproject. Zelfs het pitchdeck is gereduceerd tot een document met 10 dia's dat wordt gelezen en niet daadwerkelijk wordt gepitcht. De succesdrempel van stap 1 is heel gemakkelijk te overschrijden, aangezien slechts twee van de vier beoordelaars op afstand een positieve beoordeling hoeven te geven, waardoor een aanvrager door kan stromen naar stap 2 (zie succespercentages). Stap 2 Stap 2 is een zeer diepgaande presentatie van het voorgestelde innovatieproject, omdat het de creatie van een businessplan vereist dat vrijwel uitsluitend uit tekst bestaat, zeer weinig visuele gegevens biedt en de aanvragende KMO's vraagt om veel gedetailleerde vragen te beantwoorden. Deze omvatten de waardeketen, productbeschrijvingen, technische achtergronden, marktanalyses, commerciële strategieën en nog veel meer details. Deze stap is de meest selectieve en ook de meest werkintensieve fase van de EIC Accelerator gebleken. Stap 3 Stap 3 is een interview op afstand of persoonlijk, dat bestaat uit een pitch van 10 minuten en een vraag- en antwoordsessie van 35 minuten. Het interview zal gebaseerd zijn op de ingediende Stap 2-aanvraag en het pitchdeck, maar de juryleden zijn mogelijk niet goed bekend met alle aangeboden inhoud. Lineaire voortgang tussen stappen Hoewel het nieuwe proces voor EIC Accelerator-toepassingen er modern uitziet en aanvoelt, heeft het een nieuwe laag problemen toegevoegd die onderling verbonden is met de driestappenstructuur. Bij het genereren van een sollicitatieproces waarbij bedrijven gedurende meerdere maanden worden gescreend, is het belangrijk ervoor te zorgen dat elke evaluatiestap een lineair verloop vertoont ten opzichte van de voorgaande. Als de beoordelingen van Stap 1 en Stap 2 te veel van elkaar verschillen, leidt dit onvermijdelijk tot verspilde moeite voor zowel de aanvragers als de reviewers. Om transparant te zijn over dit feit zou de EIC kwaliteitscontrolegegevens moeten publiceren waarin de resultaten van alle drie de stappen, indien beschikbaar voor elke aanvrager, met elkaar in verband worden gebracht om vast te stellen of een sectie consistent over meerdere stappen is beoordeeld. Als alle beoordelaars in stap 2 een zeer gedetailleerd bedrijfsmodel goedkeuren, maar de juryleden in stap 3 unaniem de kwaliteit ervan in twijfel trekken, zou het proces gebrekkig zijn. Op basis van de eerste toepassingen in 2021 is het duidelijk dat de drie stappen een verschillende mate van diepgang hebben, een andere focus hebben en gebruik maken van verschillende evaluatorpools, wat inherent tot aanzienlijke beperkingen leidt. Als gevolg hiervan is het proces niet volledig lineair. Conflicten tussen evaluaties Bij een lineair aanvraagproces zou een project met een perfecte score in stap 1 het goed doen in stap 2. Een project dat tientallen pagina's over de commerciële strategie heeft gepresenteerd en door de beoordelaars in stap 2 een perfecte score heeft gekregen, had dat niet moeten doen. deze beoordeling wordt in stap 3 ongedaan gemaakt. Hoewel het verschil in kwantiteit tussen stap 1 en stap 2 aanzienlijk is en kan leiden tot verschuivingen in de waargenomen kwaliteit, zou het verschil tussen stap 2 en stap 3 minuscuul moeten zijn. In een lineair proces mag er nooit sprake zijn van een geval waarin een verdienmodel in stap 2 perfect werd beoordeeld en vervolgens in stap 3 met slechte recensies werd afgewezen. Dergelijke gevallen komen echter wel vaker voor, aangezien ongeveer 50% aan aanvragers in stap 3 wordt afgewezen. waarbij de belangrijkste redenen commerciële aspecten zijn. Als het project tussen de twee stappen niet is veranderd, hoe is het dan mogelijk dat de Step 2-beoordelaars een project zo anders beoordelen dan de Step 3-jury? De Stap 2-applicatie biedt een ongekend detailniveau vergeleken met voorgaande jaren, dus een gebrek aan inhoud zou een slechte reden voor de discrepantie zijn. Het is ook onwaarschijnlijk dat een aanvrager opzettelijk valse informatie zal verstrekken of frauduleus zal handelen. Hoe kan een dergelijk resultaat worden verklaard? EIC-juryleden … Lees verder