Η τυχαιότητα στην αξιολόγηση του EIC Accelerator: Απογοήτευση και έλλειψη λογοδοσίας
Εισαγωγή: Η μη προβλεψιμότητα της διαδικασίας αξιολόγησης του EIC Accelerator Η διαδικασία αξιολόγησης του προγράμματος Accelerator European Innovation Council (EIC), ιδιαίτερα στα Βήματα 1 και 2, είναι γεμάτη με απρόβλεπτο και μια αίσθηση τυχαίας, που οδηγεί σε απογοήτευση μεταξύ των αιτούντων. Η έλλειψη σαφών συνεπειών για τους αξιολογητές που παρέχουν ασυνεπείς, εσφαλμένες ή ανενημέρωτες αξιολογήσεις επιδεινώνει αυτό το ζήτημα. Ο «Συντελεστής Τύχης» στην Επιλογή Έργων Οι υποψήφιοι έχουν αναφέρει περιπτώσεις όπου οι προτάσεις που υποβλήθηκαν εκ νέου με ελάχιστες ή καθόλου αλλαγές πέτυχαν, υπονομεύοντας την αξιοπιστία της διαδικασίας. Αυτή η τυχαιότητα, που ονομάζεται «παράγοντας τύχης», είναι ένας σημαντικός καθοριστικός παράγοντας στην επιλογή προτάσεων υψηλής ποιότητας. Αυτή η ασυνέπεια υπογραμμίζεται περαιτέρω από περιπτώσεις όπου εταιρείες απορρίπτονται για άντληση συγκεκριμένου ποσού χρηματοδότησης, ενώ άλλες επιλέγονται παρά το γεγονός ότι έχουν συγκεντρώσει σημαντικά περισσότερα. Έλλειψη λογοδοσίας και ασυνεπής ανατροφοδότηση Το πρόγραμμα EIC Accelerator δεν διαθέτει μηχανισμό που να απαιτεί από τους αξιολογητές υπεύθυνους για τη συνέπεια των αξιολογήσεών τους. Οι απορριφθέντες αιτούντες γενικά δεν έχουν κίνητρο να δημοσιοποιήσουν τις απορρίψεις τους, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαφάνεια στη διαδικασία αξιολόγησης. Αυτή η κατάσταση αφήνει επαγγελματίες συμβούλους και συγγραφείς ως τους κύριους συλλέκτες περιπτωσιολογικών μελετών που περιγράφουν λεπτομερώς αυτές τις ασυνέπειες. Εκ νέου υποβολή πρότασης: Μια μαρτυρία για την τυχαιότητα Ιστορικά, πολλά έργα απαιτούσαν πολλαπλές υποβολές (3 έως 5 προσπάθειες) πριν χρηματοδοτηθούν, γεγονός που υποδηλώνει ότι η διαδικασία αξιολόγησης είναι πολύ τυχαία για να αποφέρει συνεπή και επιθυμητά αποτελέσματα. Παρά τις βελτιώσεις στα σχόλια των αξιολογητών μετά το 2020, η τυχαιότητα παραμένει σημαντικό ζήτημα. Πιθανές λύσεις για τον μετριασμό της λογοδοσίας του αξιολογητή τυχαίας και της κριτικής επιτροπής: Η εφαρμογή ενός συστήματος όπου οι αξιολογητές και τα μέλη της κριτικής επιτροπής αξιολογούνται με βάση την ακρίβεια της απόφασής τους θα μπορούσε να μετριάσει ορισμένα από αυτά τα ζητήματα. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να εισαχθεί ένα σύστημα «απεργίας» για αξιολογητές που αξιολογούν εσφαλμένα έργα, με απεργίες να ορίζονται για ασυνεπή βαθμολόγηση σε σύγκριση με μεταγενέστερα στάδια. Βελτιωμένη επικοινωνία και συνέπεια: Η βελτιωμένη επικοινωνία μεταξύ των απομακρυσμένων αξιολογητών των Βημάτων 1 και 2 και των μελών της κριτικής επιτροπής του Βήματος 3, που έχουν διαφορετικό υπόβαθρο και κριτήρια χρηματοδότησης, θα μπορούσε να βοηθήσει. Η διασφάλιση συνέπειας στους λόγους απόρριψης σε όλα τα στάδια αξιολόγησης θα μείωνε επίσης την τυχαιότητα. Δημοσιοποίηση λεπτομερών κριτηρίων και αποτελεσμάτων αξιολόγησης: Η πιο διαφανής επικοινωνία των κριτηρίων αξιολόγησης και τα λεπτομερή, ανώνυμα αποτελέσματα των αξιολογήσεων θα μπορούσαν να παρέχουν στους αιτούντες σαφέστερες προσδοκίες και να μειώσουν το στοιχείο του αιφνιδιασμού στις αποφάσεις. Συμπέρασμα: Αντιμετώπιση της τυχαιότητας για καλύτερα αποτελέσματα Η τυχαιότητα στη διαδικασία αξιολόγησης του EIC Accelerator παρουσιάζει μια σημαντική πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η εισαγωγή μέτρων λογοδοσίας για τους αξιολογητές και η διασφάλιση της συνέπειας και της διαφάνειας στη διαδικασία αξιολόγησης είναι κρίσιμα βήματα για να καταστεί το EIC Accelerator μια πιο δίκαιη και αξιόπιστη ευκαιρία χρηματοδότησης για τους Ευρωπαίους καινοτόμους.